Do të të kremtoj gjithnjë për sa ke bërë dhe në prani të shenjtorëve të tu do të kem shpresë të patundur në emrin tënd, sepse ai është i mirë. (Psalmi 52:9)
Dr. Karl Menninger, një psikiatër me famë, ishte i intriguar nga ndjenja e shpresës. Shumë studime janë bërë për rëndësinë e dashurisë dhe besimit; por si një psikiatër, Dr. Menninger ishte i bindur se shpresa kishte një rëndësi shumë të madhe për mbijetesën. Shpresa është cilësia e qëndrueshme e shpirtit që na jep shpresë për të jetuar dhe për të përballuar errësirën.
Disa kohë më parë bota priste duke mbajtur frymën për fjalë se një grup minatorësh, të bllokuar në një minierë qymyri në Pensilvaninë Lindore, kishin mbijetuar. Dukej se nuk kishte shpresë për sigurinë e këtyre burrave, edhe pse operacionet e shpëtimit vazhduan punën të palodhur. Brenda minierës, edhe burrat e bllokuar filluan të pyesnin veten nëse kishte ndonjë mundësi për të shpëtuar. Për disa ditë ata përgjonin te trarët, pastaj ata po përpiqeshin me çdo qelizë të trupit të tyre për të dëgjuar ndonjë zhurmë për të ditur se shpëtimi ishte afër. Ndërsa ata dëgjonin, i erdhi pyetja: A ka ndonjë shpresë?
Shpresa është jetësore për ekzistencën e njerëzimit. Luftërat e zymta që bota jonë ka hasur kanë provuar padyshim se një person mund të durojë rrethana pothuajse të pamundura nëse ai ose ajo ka shpresë. Njerëzit u kanë mbijetuar tmerreve të kampeve të përqëndrimit, brejtjes nga uria, dhe vuajtjeve nga torturat, kur kanë shpresuar se do të mbijetonin.
Çdo kapelan spitali do t’ju thotë se shpresa është sekreti i mbijetesës, nëse një person shpreson se do të mbijetojë, ai mund të durojë çdo vuajtje. Një person mund të përballojë një sëmundje kur nuk ka shanse për shërim, por nëse ka shpresë, individi do të vazhdojë të luftojë. Shpesh shpresa është ilaç më i mirë sesa antibiotiku më i fortë. Është një shtyllë e papërshkrueshme për shpirtrat e njerëzve. Ajo sjell jetë kur vdekja duket e pashmangshme.
Mjaft interesante, ky fakt është vërtetuar shkencërisht në qendrën e kërkimeve Johns Hopkins. Dr. Curt Richter, duke drejtuar një studim psikobiologjik, thotë se kur minjtë u vunë në një situate të pashpresë ata u dorëzuan dhe ngordhën edhe pse kishin ushqim edhe ujë. Kur tipari i pashpresë u hoq, kafshët luftuan për të mbijetuar dhe mbijetuan.
Dr. Charles Malik, ish-kreu i Asamblesë së Përgjithshme të Kombeve të Bashkuara, ka thënë se shpresa për një botë që është në krizë varet nga gjërat në të cilat besojmë. Një njeri i cili përballet me një operacion e bazon shpresën e tij për mbijetesë në besimin që ka te kirurgu. Një burrë që përballet me agoninë e luftës i përgjigjet dashurisë së gruas së tij që është duke pritur për të. Ai ka shpresë, sepse ai e ka dashurinë e saj.
Ligji i shpresës vepron njësoj edhe për besimtarët. Një person që i beson Krishtit si Shpëtimtarit të tij personal ka një shpresë të qëndrueshme për jetën e përjetshme që nuk do të dështojë kurrë. Autori i librit të Hebrenjve, në Testamentin e Ri, e përshkruan këtë shpresë si “një spirancë e sigurt dhe e patundur” (Hebrenjve 6:19). Ai tha se ne mund të gjejmë strehim dhe të kapemi pas shpresës që është para nesh. Kjo shpresë është Jezusi, i cili ka siguruar shpëtimin për ata që i besojnë Atij.
Dëshpërimi është e kundërta e shpresës, sepse kur dikush nuk sheh asnjë zgjidhje të mundshme, atëherë ai ose ajo e humbet shpresën për jetën. Ju mund ta gjeni veten të mbërthyer në dëshpërim –jeta juaj mund të duket e pashpresë—por Jezusi thotë: ” Gjithçka që më jep Ati do të vijë tek unë; dhe atë që vjen tek unë, unë nuk do ta nxjerr jashtë “ (Gjoni 6:37). Thirrini Atij dhe lejojeni t’i japë jetë dhe shpresë zemrës tuaj.