Pastaj u tha të gjithëve: “Nëse dikush do të vijë pas meje, le ta mohojë vetveten, ta marrë çdo ditë kryqin e vet dhe të më ndjekë.” Luka 9:23
Një burrë më tha njëherë “ patjetër që jam i Krishterë” duke shtuar pas kësaj, “ unë nuk jam as Hebre e as Mysliman-çfarë mund të jem tjetër?” A e ke vënë re se Jezusi ka qëndruar në heshtje për shumë nga gjërat që ne sot i lidhim me Krishterimin? Për shembull, Ai kurrë nuk ka inkurajuar dikë që t’i bashkohet një kishe, apo që të shkojë në një kishë apo një sinagogë. Ai kurrë nuk sugjeroi se sa më shumë që të jepnim, aq më të hapura do të ishin për ne dyert e parajsës, që do të na çonin tek Perëndia në fund të jetës sonë. E megjithatë ai foli qartë dhe drejtpërdrejtë mbi diçka- për të cilën në fillim mund të mendosh se ka pasur për qëllim të mbajë larg njerëzit nga radhët e besnikëve. Apo se e ka thënë këtë, për të qartësuar, e për të mos krijuar keqkuptime mbi atë se çfarë Ai kërkon-diçka që në kulturën e sotme individualiste neglizhohet.
Në një rast Jezusi i tha ndjekësve të tij se nëse dashuria e tyre për Të, nuk ishte aq e madhe sa t’i bënte marrëdhëniet e zakonshme njerëzore të dashurisë- si për shembull dashuria që ke për prindërit, gruan e fëmijët- të duken si asgjë përpara Tij, nuk mund të ishe nxënësi i Tij ( Luka 14:25-35). Në një tjetër rast, fjalët e Tij duhet t’i kenë shokuar ndjekësit e tij ndërsa thoshte, “Nëse dikush do të vijë pas meje, le ta mohojë vetveten, ta marrë çdo ditë kryqin e vet dhe të më ndjekë” ( Luka 9:23), Jezusi përmendi tri hapa: Së pari- Moho veten tënde. Pastaj merr kryqin tënd; e fillo ta ndjekësh atë.
Patjetër që e gjithë kjo, është kundër natyrës sonë. Ne po jetojmë në një kulturë e cila na orienton drejt fokusit tek vetja. Shikoji reklamat në gazetën tënde lokale. Shiko publicitetin që bëhet në televizion, Billboardet me të cilat përballesh teksa i jep makinës nëpër qytet, mesazhet që japin artikujt e ndryshëm që lexon nëpër revista. Ato thonë se ti je qendra e universit. Ti e meriton të të shërbehet. Të mohosh veten tënde, shkon përtej idesë që thjesht mund të shkosh të mbyllesh në një manastir. Të mohosh veten tënde do të thotë të vendosësh Jezusin në plan të parë në jetën tënde. Do të thotë që ti nuk je më në kontroll të fatit tënd.
Ashtu siç thotë A.W. Tozer: “ Njeriu që mban kryqin nuk është më në kontroll të fatit të tij; ai e ka humbur kontrollin kur e mori kryqin. Ky kryq është bërë menjëherë për të me rëndësi primare, një ndikim shumë i fortë. Nuk ka rëndësi ajo që ai dëshiron të bëjë, ai mund të bëjë vetëm diçka: të ecë përpara për në vendin e kryqëzimit.”
Krishterimi pa kryq, shmang shenjën që është lidhur me të. Kryqi është thelbi i Krishterimit, pa vdekjen e Jezusit në kryq gjithçka do të ishte e kotë, prandaj të ndjekurit e Krishtit është pjesa më e rëndësishme, si pasojë e kësaj ti kupton se Ai është në kontroll të gjithçkaje.
Për ta mbyllur. Të kuptosh qëllimin e Perëndisë për jetën tënde është ekzaltuese dhe të ngacmon kuriozitetin. Miliona njerëz reflektojnë në sytë e tyre dëshirën për të ditur, e është e sigurt se Zoti e ka një qëllim për jetën tënde. Qendra e gjithë kësaj gjendet tek bindja. Gjithçka që ndodh është për Zotin, e jo për ty, e kur jo e vërtetë kuptohet bindja vjen si pasojë e kjo do të thotë se do të jetosh vullnetin e Zotit në jetën tënde, diçka që është konkrete dhe specifike. Të ecësh në gjurmët e Jezus Krishtit është të kalosh nëpër rrugën e bindjes ndaj vullnetit të Atit, e kjo ëhstë pikërisht çka do të thotë të jetosh jetën e Krishterë.
Ky është një udhëtim, e jo një pikë mbërritje, nuk është një eksperiencë, nuk është një takim që ndodh vetëm një herë, por është një udhëtim ditë pas dite, ku ti zgjohesh çdo mëngjes e thua, “ Perëndi, jam nën urdhrat e Tua. Atje ku ti të më drejtosh sot, unë do të shkoj. Qëndro pranë meje. Dua të dëgjoj zërin tënd e të ndjej praninë tënde. Është një botë e errët aty jshtë. Bëhu jeta ime. Le të shkojmë, jam gati për të të ndjekur.