Është e lehtë, veçanërisht kur jemi duke jetuar në një botë të mbushur me mëkat, të bëhemi të pandjeshëm nga sjellja mëkatare.  Çdo ditë, ne shohim një varg veprimesh që thyejnë zemrën e Zotit. Dhe ndërsa këto ide dhe zhvendosjet e reja kulturore bëhen gjithnjë e më të zakonshme, ne bëhemi të mpirë nga prania e tyre.

Ndërsa mund të jetë e vështirë për ne të imagjinojmë që Zoti të zemërohet, Ai e bën këtë. Mëkati nxit zemërimin e Tij sepse Ai e njeh potencialin e tij të lig.

Tek Jeremia 44: 4, Zoti thotë:  Megjithatë unë ju kam dërguar tërë shërbëtorët e mi, profetët, me urgjencë e këmbëngulje për t’ju thënë: “Oh, mos e bëni këtë gjë të neveritshme që unë e urrej.

Perëndia nuk shqetësohet thjesht nga mëkati, Ai e urren atë.

Mëkati është diametralisht e kundërt me dashurinë ndaj Zotit. Mëkati rritet me besueshmërinë që thotë: “Unë nuk besoj se Zoti e di se çfarë është më e mira për jetën time, kështu që unë do ta bëj në mënyrën time. Çfarëdo që të ndiej, do ta bëj sepse kjo do të më bëjë mua më të lumtur sesa t’i bindem Zotit ”.

Në themel të mëkatit është një sfidë ndaj autoritetit të Zotit – një vendosmëri për të jetuar jetën në çdo mënyrë përveç mënyrës së Zotit. Dhe Zoti e urren këtë. Ai e di që kur njerëzit zhvillojnë këtë model të të menduarit, ata po shkojnë drejt një rruge të rrezikshme.

Në mençurinë dhe dashurinë e Tij të pafund për ne, Zoti e di se çfarë është më e mira – një jetë e lirë në Të, e jo e lidhur me mëkat.

Për të ecur në dritën e dashurisë së Zotit, ne duhet të kuptojmë se si ndihet Ai për mëkatin dhe duhet të ndiejmë të njëjtën mënyrë. Mëkati nuk duhet thjesht të na bezdisë. Duhet të na nxisë në veprim, në pendim dhe në lutje , të na motivojë të lutemi për veten dhe të tjerët. Kur shohim mëkatin, ai duhet të na bëjë sfidues ndaj armikut dhe më të vendosur për të jetuar një jetë të shenjtë.