Jezusi erdhi për të na dhënë jetë me bollëk; kërkojini Atij që t’ju ndihmojë ta jetoni atë.

Gjoni 4:3-22

Siç e dimë të gjithë ndjejnë një lloj zbrazëtie, një dëshirë të zjarrtë për diçka – për dikë. Ai dikush është vetë Zoti. Pasazhi i sotëm për gruan samaritane na mëson disa pika të rëndësishme rreth përmbushjes.

Mbushja e zbrazëtirës sonë është e rëndësishme për Perëndinë. Judenjtë nuk udhëtonin nëpër Samari për shkak të përbuzjes që kishin ndaj banorëve të saj. Megjithatë, Jezusi, një hebre,  zgjodhi të udhëtonte atje sepse e dinte se një samaritan i lënduar ishte gati të dëgjonte për dashurinë e Atit.

Përpjekjet tona për lumturi shpesh na bëjnë të ndihemi të pashpresë. Gruaja në pus ishte martuar pesë herë, por të gjitha martesat e saj kishin përfunduar dhe nuk kishte asnjë burrë. Secili ka të ngjarë ta ketë lënë atë të ndjehet më i vetmuar se më parë.

Zoti e njeh dhimbjen tonë. Kur gruaja pranoi se aktualisht nuk kishte burrë, Jezusi tregoi se Ai e dinte tashmë situatën e saj. Ai e njihte dhimbjen dhe dëshirën e saj.

Jezusi mund të kënaqë dëshirat tona. Pasi gruaja kuptoi se çfarë i mungonte, Jezusi tregoi se si të jetonte një jetë me bollëk: “ por kush pi nga uji që do t’i jap unë nuk do të ketë më kurrë etje përjetë” (vargu 14).

A ndiheni ndonjëherë si gruaja samaritane—e pakënaqur me jetën dhe e etur për dashuri dhe përmbushje? Dorëzojuni Perëndisë dhe lejoni që dashuria e Tij të rrjedhë përmes jush. Vetëm atëherë do të përjetoni jetën me bollëk.