Ja, bijtë janë një trashëgimi që vjen nga Zoti; fryti i barkut është një shpërblim. (Psalmi 127:3)
A jeni të mërzitur me jetën dhe ndiheni si një ketër në kafaz—e njëjta gjë dit pas dite pa asnjë ndryshim? Dr. Edward Thorndike i Universitetit të Kolumbisë kreu një sërë eksperimentesh në lidhje me mërzinë dhe lodhjen. Ai mori një grup studentësh dhe i mbajti ata zgjuar për rreth një javë duke ndryshuar vazhdimisht interesat e tyre. Dr. Thorndike i përmbylli testet e tij duke thënë se “Mërzia është i vetmi shkak i vërtetë i lodhjes.”
Thjesht se nuk jeni mërzitur nuk do të thotë se të gjithë ju mund të qëndroni një javë pa fjetur; por mundësitë janë, ju mund të mos lodheni aq shumë sa lodheni kur jeni të mërzitur. E mbani mend atë ditë javën e kaluar kur ndërpriteshit vazhdimisht?
Çdo herë që ju fillonit të bënit punën tuaj, ndodhte diçka—binte telefoni, ose dikush ju dërgonte mesazhe—dhe gjatë gjithë kohës puna ishte në mendjen tuaj. Në fund të ditës ju shkuat në shtëpi të lodhur dhe nuk kishit bërë pothuajse asgjë! Pastaj ditën tjetër gjithçka shkoi mirë. Ju patët një ditë produktive dhe bëtë diçka. Ju shkuat në shtëpi të lodhur, por të kënaqur. Pse? Sepse pjesa më e madhe e lodhjes shkaktohet nga mërzia!
Çfarë mund të bëni për të mposhtur mërzinë? Një gjë që mund të bëni është të vendosni të bëni interesante një punë të mërzitshme. Merrni rastin e makinistit me emrin Sam. Ai kishte punën më të mërzitshme në kompaninë e tij. Ai donte të hiqte dorë, por kishte frikë se nuk do të mund të gjente një punë tjetër; prandaj ai vendosi ta bënte punën e tij interesante. Ai filloi të konkurronte me një tjetër makinist dhe e përmirësoi shpejtësinë dhe saktësinë e tij. Ky ishte fillimi i një serie të tërë ngritjesh në detyrë që tridhjetë vite më vonë e bënë Samuel Vauclain president të kompanisë së tij.
Ka raste kur është plotësisht e kuptueshme se pse mërzitemi, por shpesh jemi të mërzitur me jetën sepse jemi mërzitur me veten. Ne vazhdojmë të kërkojmë për emocione të reja, mundësi të reja. Ndonjëherë nuk jemi të sigurt se çfarë kërkojmë. Jemi si një aeroplan pa fushë uljeje—nuk përshtatemi me jetën.
Qindra vite më pare Augustini shkroi: “Ti na ke bërë për veten Tënde, o Perëndi, dhe zemrat tona nuk kanë paqe derisa të gjejnë veten në Ty.” Ai ka të drejtë—ju mund të jeni të lodhur dhe të mërzitur me jetën tuaj sepse jeta juaj nuk ka qëllim ose kuptim. Nëse kjo nuk është e vërtetë, atëherë më shpjegoni indiferencën që shumë njerëz kanë për jetën. Sot njerëzit kanë gjithmonë e më shumë, sërish janë të pakënaqur, të mërzitur, të lodhur dhe le ta pranojmë, thjesht janë të mërzitur me jetën, me veten e tyre, dhe me të tjerët.
Për çfarë po jetoni? Nëse do të merrnit ngritjen në detyrë që dëshironi, a do të ishit me të vërtetë të kënaqur, ose a do të ishit kaq të mërzitur sa jeni tani? A mendoni se do t’ju kënaqë ajo gjë që doni nga jeta?
Mërzia në jetë—një mungesë e qëllimit për të jetuar—është edhe shkaku i mijërave vetëvrasjesh çdo vit. Një grua e re në Rusi tha: “Jeta nuk ia vlen të jetohet sepse nuk ka kuptim.” Shumë njerëz kanë këtë qëndrim, por jeta juaj mund të ketë një qëllim, dhe pjesë e këtij qëllimi është të dish se Perëndia ka një vullnet për ju dhe kujdeset për ju. Dëshpërimi juaj mund të jetë një gjë e mirë sepse mund t’ju çojë te këmbët e Jezus Krishtit, i cili thotë: “Unë jam rruga, e vërteta, dhe jeta.” Ka edhe më shumë. Zbulojeni.