Turpi është një emocion i fuqishëm dhe i dëmshëm. A keni ndjerë ndonjëherë turp apo siklet? A keni pasur ndonjëherë turp për dikë tjetër?

Njerëzit mund të turpërohen për pamjen e tyre të jashtme, statusin e tyre shoqëror ose trashëgiminë e tyre familjare, ose me çdo gjë që ata mendojnë se është e papranueshme ose jo tërheqëse. Turpi është ajo që ndiejmë kur mendojmë se diçka për veten tonë nuk matet me pritjet e të tjerëve.

Nga vjen turpi?

Turpi është  fëmija i frikës dhe kushëriri i ndrojtjes. Frika dhe turpi janë të lidhura ngushtë. Kur kemi frikë nga ajo që të tjerët mendojnë për ne, ndihemi të turpëruar dhe përpiqemi të fshehim “fajet” tona prej tyre. Fatkeqësisht, shumë të krishterë kanë lejuar që bota t’i turpërojë ata duke fshehur Ungjillin. Ata ndihen të turpëruar nga morali biblik dhe nga ndjekja e standardeve të Zotit.

Pali inkurajon Timoteun, “Mos ki turp, pra, të dëshmosh Zotin tonë, as mua, të burgosurin e tij, por hiq keq bashkë me mua për ungjillin, sipas fuqisë së Perëndisë” (2 Timoteut 1: 8).

Pavarësisht me çfarë përballesh, fuqia e Zotit është me ty. Edhe përballë vdekjes, nuk duhet ta lejosh frikën të të bllokojë. Kur Jezusi vdiq në kryq, Ai jo vetëm që shfuqizoi vdekjen për pasuesit e Tij, Ai gjithashtu shfuqizoi frikën e vdekjes.

Ne duhet të ndjehemi të nderuar të durojmë vështirësi për Krishtin, madje edhe vdekjen: “por, nëse dikush vuan si i krishterë, le të mos ketë turp, por le të përlëvdojë Perëndinë për këtë” (1 Pjetrit 4:16).