Bekuar qoftë Perëndia dhe Ati i Zotit tonë Jezu Krisht, Ati i të mëshirëve dhe Perëndia e çdo ngushëllimi, i cili na ngushëllon në çdo shtrëngim tonin, që, nëpërmjet ngushëllimit me të cilin ne jemi ngushëlluar nga Perëndia, të mund të ngushëllojmë ata që janë në çfarëdo shtrëngimi. – 2 e Korintasve  1:3-4

Kur ndonjë mikja jonë është dukë kaluar kohë të vështira, do donim shumë të benim diçka për të. Nuk mund të rregullojmë çdo gjë ndaj përfundojmë e zgjedhim një nga këto rrugë. Ose nuk flasim fare për situatën e saj sepse ndjehemi keq që nuk mund të bëjmë asgjë ose thjesht u themi “ çdo e keqe e ka një të mirë” ose “ do bëhet më mirë”. Jo se nuk janë të vërteta por nuk të ngushëllojnë në ato momente.

Sipas Psalmeve, ngushëllimi i Perëndisë na bën më të qëndrueshëm, gjejmë strehë, drejtim dhe afrimitet me Të (119:76, 91:2, 23:4, 34:18). Pali shkruan se ne mund t’i ngushëllojmë të tjerët me anë të ngushëllimit që Perëndia na ka dhënë. Të ngushëllosh dikë ashtu siç bën Perëndia do të thotë të jesh i pranishëm. Dëgjoni pikëllimin e saj dhe qëndro me të. Herë pas here kontaktojeni miken tuaj, pavarësisht nëse humbja është e madhe apo e vogël.

 Lëreni të shprehë emocionet dhe ndjenjat e saj dhe mos ndërhyni të gjeni  zgjidhje për to. Mund edhe t’i jepni këshilla nëse ështe e nevojshme por  ruani një balancë të  saj. Ndani barrat e njëra- tjetrës. Ndihmojeni  me një vakt të gatuar nga shtëpia, kujdesuni për fëmijën e saj  dhe ndihmojeni me gjërat që ka nevojë. Edhe një fjalë e ndjerë mund të jetë ngushëllim për zemrën.  Qani me njëra- tjetrën, ose qëndroni në heshtje. Nuk mund të bëjmë premtime si Perëndia por mund t’u gjendemi pranë.

A njihni ndonjë që ka nevojë për ngushëllim sot?