Dhuratat shpirtërore nuk janë të njëjta me talentet natyrore. Çdo qenie njerëzore – e krishterë dhe jo e krishterë – është krijuar në shëmbëlltyrën e vetë Zotit, dhe për shkak të krijimit në shëmbëlltyrën e vetë Zotit, ne kemi lindur me talente natyrore. Por dhuratat e Shpirtit të Shenjtë, të tilla si profetizimi, shërbimi, mësimi, inkurajimi, dhënia, mëshira, mençuria, besimi, shërimi dhe të tjera që janë renditur në Romakëve 12: 6-8 dhe 1 Korintasve 12: 4-11, 28 , janë të ndryshëm nga talentet natyrore me të cilat kemi lindur.

Talentet frymëzojnë dhe argëtojnë, por dhuratat shpirtërore ndërtojnë trupin e Krishtit. Diçka e mbinatyrshme ndodh kur ushtrohet një dhuratë shpirtërore që thjesht nuk mund të ndodhë kur ushtrohet një talent.

Eshtë e qartë, dhuratat shpirtërore janë të fuqishme për ndërtimin e Mbretërisë së Perëndisë. Por ata mund të humbasin efektivitetin e tyre nëse neglizhojmë të rritemi në frytin e Shpirtit. Tek Galatasve 5: 22-23, Pali e identifikon këtë fryt si “dashuri, gëzim, paqe, durim, mirësi, mirësi, besnikëri, butësi dhe vetëkontroll“. Jo të gjitha dhuratat shpirtërore u jepen të gjithë besimtarëve, por fryti i Shpirtit duhet të jetë i dukshëm tek të gjithë ata që qëndrojnë në Krishtin. Dhuratat e Shpirtit përcaktojnë atë që bën një besimtar, por fryti i Shpirtit përcakton se kush është një besimtar.

Dashuria është fryti i parë dhe më kryesorja e qëndrimit në Krisht. Pa dashuri, dhuratat tona janë të pakuptimta. Pavarësisht nga dhuratat tona, qëllimi ynë duhet të jetë për të nderuar Zotin dhe për të dashur të tjerët.