Ai duke u përgjigjur tha: “Duaje Zotin, Perëndinë tënd, me gjithë zemrën tënde, me gjithë shpirtin tënd, me gjithë forcën tënde dhe me gjithë mendjen tënde, edhe të afërmin tënd porsi vetveten.” Jezusi i tha: “U përgjigje drejti; vepro kështu dhe do të rrosh.” – Luka 10:27-28

Në Ungjillin sipas Lukës, kapitulli 10, Jezusi shpjegoi se mënyra më e mirë për të jetuar është ta duam Perëndinë me gjithçka që jemi – me zemrën, shpirtin, mendjen dhe forcën tonë. U referohemi këtyre aspekteve të vetes emocioneve tona, këndvështrimit të përjetësisë, arsyetimit dhe përkushtimit tonë. Përfshihemi në marrëdhënie me Zotin përmes të gjitha këtyre aspekteve të lartpërmendura. Të kuptuarit se si të jetojmë plotësisht në përputhje me vullnetin e Perëndisë, në çdo aspekt të personalitetit tonë, është çelësi për një jetë të përmbushur.

Po, Perëndia na dha trupa fizikë për të jetuar. Pavarësisht nga fakti që Shkrimi thotë se “nuk i përkasim vetes”, (1 Korintasve 6:19) mund të tundohemi të besojmë se ajo që bëjmë me trupat tanë nuk ndikon anën tonë shpirtërore. Por të lavdërosh Perëndinë duke ia nënshtruar  trupin, na vendos në një linjë me Frymën e Tij si fizikisht, ashtu dhe shpirtërisht dhe mendërisht. Ndjenjat do pasojnë kur zgjedhim të bindemi dhe adhurojmë Zotin edhe me anë të trupave tanë.

Bëjmë mirë të ecim në atë që Jezusi ka për ne sepse është më e mira për një jetë të përmbushur! Një shpirt i shëndetshëm ushqen trupin dhe mendjen, dhe anasjelltas.

Kur një pjesë e trupit ka nevojë për shërim, ndihma jonë vjen nga Ai që na krijoi si qenie shumëdimensionale. Mbreti David shkroi: “Ndërsa zemra ime po shkrihet; më ço në shkëmbin që është më i lartë se unë,” (Psalmi 61:2). Kur shpirti, mendja dhe forca jonë e gjejnë shtëpinë e tyre te Perëndia, zemrat tona të trazuara e dinë se ku të drejtohen kur janë në ankth.