Kjo është e katërta nga shtatë leximet profetike që përmbajnë temën e “ngushëllimit” për Izraelin. Mesazhi megjithatë i flet kujtdo që beson në  ardhjen e Mbretërisë së Zotit. Për të jetuar në qetësi, njeriu duhet të mbajë një këndvështrim të përjetshëm për jetën dhe të kuptojë se çdo gjë që ndodh në këtë botë është vetëm e përkohshme. Duhen kuptuar edhe veprimet e kota të njeriut  në krahasim me Zotin e Gjallë. Pasazhi fillon me Zotin që e zbulon Veten si Zoti që ngushëllon dhe se njeriu duhet të ketë frikë Atë dhe jo njeriun. Me fjalë të tjera, Zoti po trajton se sa shpesh njeriu  lejon që përparësitë e tij të përmbysen dhe vendos të tjerët përpara Zotit.

Në fund të fundit, njeriu do të vdesë fizikisht dhe do të “kalbet” në tokë po ashtu si bari, megjithatë është Zoti Ai që shtriu qiejt dhe hodhi themelet e tokës. Prandaj Zoti pyet pse ti dhe unë jemi vazhdimisht të frikësuar nga njeriu dhe anashkalojmë realitetin e Perëndisë? Pasazhi thotë fjalë për fjalë,

“Ti ke harruar Zotin që të ka bërë, që ka shpalosur qiejt dhe ka hedhur themelet e tokës. Ti kishe gjithnjë frikë, tërë ditën përpara tërbimit të shtypësit; kur ai përgatitej të të shkatërronte. Por ku është tani tërbimi i shtypësit?” – Isaia 51:13

Ky varg vë në dukje se gjërat për të cilat kemi aq shumë frikë dhe për të cilat humbasim gjumin nuk ndodhin kurrë. Gjithashtu mësojmë se në krahasim me zemërimin e Perëndisë, shtypësi venitet. Në vargun pasardhës (katërmbëdhjetë) përdoret një fjalë unike. Kuptimi i kësaj fjale është “të ecësh” ose “të ecësh sa para dhe sa mbrapa”. Shumë Bibla e përkthejnë këtë fjalë “të endesh”. Ideja nga konteksti është të largohesh nga shtypja e armikut. Edhe nëse shtypja është e vërtetë, në pasazh kemi një premtim të rëndësishëm. Ky premtim është se Zoti që ngushëllon përfundimisht do të sjellë çlirim dhe shtypësi nuk do të jetë i suksesshëm në përpjekjen e tij për të të shkatërruar. Është më e rëndësishme që t’i kushtojmë vëmendje vargut tjetër. Ku thuhet se “…nuk do të vdesë në gropë as nuk do t’i mungojë buka”.

Fjala e përkthyer gropë do të thotë vendi i shkatërrimit të përjetshëm. Prandaj, edhe pse ndonjëherë armiku vret, ai nuk ka autoritet për të të dërguar në gropë (ferr). Ky varg tingëllon shumë si udhëzimi i Yeshuas kur Ai tha:

“ Dhe mos kini frikë nga ata që vrasin trupin, por nuk mund të vrasin shpirtin; kini frikë më tepër nga ai që mund t’ua humbë shpirtin dhe trupin në Gehena.” – Mateu 10:28

Vargu nga Isaia mbyllet me thënien, “…as nuk do t’i mungojë buka”. Përdorimi i fjalës “bukë” nënkupton nevojat e dikujt. Prandaj, pavarësisht nga shtypja që dikush mund të përjetojë, Zoti është besnik për të përmbushur nevojat tona në mes të kohërave tona më të errëta. Siç na kujton Davidi në Psalmin e famshëm të Njëzet e Tretë,

“Ti shtron para meje tryezën në prani të armiqve të mi”. – Psalmi 23:5