Besimi ynë forcohet kur i bindemi Perëndisë në situata sfiduese.
Ndonjëherë t’i bindesh Perwndisw nuk është e lehtë. Sa herë që përballeni me një thirrje të vështirë, kujtoni Abrahamin. Në pasazhin e sotëm, atij iu dha një nga sprovat më të mëdha të regjistruara në Bibël, megjithatë ai u bind me dëshirë dhe menjëherë. Përgjigja e tij jep mësime të rëndësishme rreth dorëzimit ndaj Perëndisë.
Ndonjëherë bindja përplaset me arsyen njerëzore. Besëlidhja që Perëndia vendosi me Abrahamin dhe pasardhësit e tij (Zanafilla 17:7) do t’i kalonte Isakut, fëmijës së premtimit (Gal. 4:28). Por tani Zoti po i thoshte Abrahamit të flijonte djalin.
Bindja kërkon gjithmonë besim te Zoti. Abrahami iu bind sepse i besoi Zotit për të përmbushur premtimin edhe nëse kjo do të thoshte se fëmija i tij do të ringjallej prej së vdekurish (Hebr. 11:17-19). Ai u tha shërbëtorëve të tij: “Unë dhe djali do të shkojmë deri atje dhe do të adhurojmë; pastaj do të kthehemi pranë jush”, duke treguar që të dy do të ktheheshin (Zan. 22:5).
Bindja ia lë rezultatin Perëndisë. Abrahami priste plotësisht që Zoti ta ruante Isakun në mënyrë që të mbante premtimin e Tij. Por ishte e papritur që Perëndia të jepte një dash si zëvendësues pwr flijimin (v. 12-14).
Zoti na teston në mënyrë që të rrisë bindjen dhe besimin tonë tek Ai. A do ta konsideroni Perëndinë si të besueshëm dhe do t’i dorëzoheni Atij, apo do të mbështeteni në arsyetimin tuaj të papërsosur njerëzor?