Pavarësisht se sa vepra të mira kemi bërë ose se sa gabime, dashuria e Zotit për ne mbetet e njëjtë.

Zoti na do. Është një realitet i mrekullueshëm, por për të cilin dëgjojmë aq shpesh saqë ideja mund të bëhet bajate në mendjet tona. Dhe mjerisht, nëse kjo e vërtetë bëhet thjesht informacion, ajo humbet fuqinë për të transformuar jetë. Nga ana tjetër, nëse e bëjmë një praktikë të përditshme për të marrë dashurinë e pakushtëzuar të Perëndisë dhe duke e lënë atë të na pastrojë, besimi ynë do të ndryshojë në mënyrë dramatike. Atëherë ndikimi do të përhapet, pasi ne do t’i duam lehtësisht të tjerët (Gjoni 15:5; 1 Gjonit 4:19).

Pra, sot, le të kujtojmë se: Zoti është dashuri dhe Ai është i përjetshëm dhe i pandryshueshëm. Përkushtimi i tij i pakushtëzuar ndaj nesh vjen nga ajo që Ai është; nuk ka të bëjë fare me atë se kush jemi apo çfarë kemi bërë. Pavarësisht se sa gabime apo vepra të mira kemi bërë, ato kurrë nuk mund të ndikojnë apo të ndryshojë mendjen e Tij për ne. Ati ynë qiellor na do ashtu siç jemi, edhe para se ta marrim dhuratën e Tij të jetës së përjetshme (Romakëve 5:8-10). Meditoni për fjalët e Tij sot: “Nuk do t’ju harroj. Ja, unë të kam shkruar në pëllëmbët e duarve të mia” (Isaia 49:15-16).

Mendoni për këtë:

•  Nëse e keni të vështirë të ndjeni dashurinë e Perëndisë në jetën tuaj, përpiquni ta imagjinoni Atë si një Atë të ngrohtë, edukues, të përsosur, që dëshiron t’ju mbajë në krahët e Tij të dashurisë dhe t’ju ngushëllojë.