Thirrja e Jonas për të dhënë dëshmi në Ninive nuk ishte detyrë e lehtë. Këta nuk ishin paganë paqësorë dhe të lehtë. Ky qytet i madh ishte kryeqyteti i perandorisë së lashtë Asiriane, një popull i njohur për dhunën dhe mizorinë e tij.

Jona shpejt e harroi sovranitetin dhe madhështinë e Zotit dhe u tërhoq nga paniku dhe frika e tij, kështu që ai iku sa më larg Zotit që të mundte, në drejtim të kundërt të thirrjes së Zotit, duke siguruar kalimin në Tarshish.

Ninive ishte në Irakun e sotëm; Tarshishi ishte në Spanjën e sotme.

Por problemi i Jonas nuk ishte gjeografik, ishte shpirtëror. Tarshishi ishte vendi i zgjedhjes së Jonas, jo i Zotit. Për ne, ai përfaqëson vendin ku ne mendojmë se mund të shërbejmë,vendi ku ne mendojmë se duhet të jemi. Tarshish është ai vend në jetën tuaj ku vendosni për atë që dëshironi, që është i rehatshëm, komod dhe i ngrohtë. Është një vend ku nuk jeni sfiduar, është një vend ku nuk po rrezikoni asgjë për Zotin.

Tarshish duket i lehtë dhe kështu Jona iku nga thirrja e Zotit për jetën e tij. Jona kërkoi dhe orkestroi Planin B. Por me Zotin nuk ka asnjë Plan B, ekziston vetëm Plani A. Ne nuk duhet të largohemi nga vullneti i Zotit kur  jemi thirrur t’i besojmë Zotit, të hyjmë në betejë dhe të shërbejnë në një situatë të vështirë.

Një jetë e lehtë nuk është premtimi i Zotit për ne. Ai premton një jetë të bollshme, Ai na premton vetë praninë e Tij.

A ju ka dhënë Zoti një vizion që nuk ju pëlqen ose prej të cilit po largoheni tani? A jeni duke udhëtuar për në Nineve – ose a keni hipur në një anije për në Tarshish?

Mos harroni: Sepse Perëndia nuk na ka dhënë frymë frike, por force, dashurie dhe urtësie. Mos ki turp, pra, të dëshmosh Zotin tonë, as mua, të burgosurin e tij, por hiq keq bashkë me mua për ungjillin, sipas fuqisë së Perëndisë, që na shpëtoi dhe na thirri me një thirrje të shenjtë, jo sipas veprave tona, por sipas qëllimit të tij dhe sipas hirit, që na u dha në Krishtin Jezus përpara fillimit të kohëve. (2 Timoteut 1:7-8)