Edhe pse na është kërkuar të nderojmë Perëndinë, ne kurrë nuk duhet t’i frikësohemi Atij në të njëjtën mënyrë siç kemi frikë nga gjërat që na tmerrojnë. Zoti është dashuri dhe dashuria e Tij për ne është e pakushtëzuar. Edhe pse nuk e meritojmë, Zoti na jep  lirisht hirin e Tij.

Megjithatë, kush e di sa herë kur kemi më shumë nevojë për Zotin, përfundojmë duke u ndjerë sikur Ai na fshihet. Por e vërteta është komplet ndryshe! Edhe kur rrëzohemi përtokë për shkak të mëkatit, Zoti nuk na e kthen shpinën. Në fakt, Ai bën pikërisht të kundërtën – i hap krahët dhe na bën shenjë që të shkojmë tek Ai.

Ne duhet të kuptojmë një parim në lidhje me hirin: Nuk është kartmonedhë që e mbajmë në xhepa, duke e shpenzuar sipas dëshirës sa herë që mëkatojmë. Përkundrazi, hiri i Perëndisë është i çmuar sepse Jezu Krishti pagoi sakrificën e përjetshme për të gjitha mëkatet tona – në të shkuarën, të tashmen dhe të ardhmen. Vdekja e tij në kryqin e Kalvarit bëri të mundur që ne të përjetonim shpëtimin e përjetshëm vetëm me anë të hirit.

Është e pamundur të fitosh hirin e Zotit. Si njerëz të rënë, sigurisht që nuk e meritojmë mëshirën e Tij, megjithatë Ai hap dritaret e qiellit dhe derdh hirin e Tij mbi ne.

Ndërsa rritemi në marrëdhënien tonë me Jezu Krishtin, do fillojmë të kuptojmë se Ai me të vërtetë kujdeset për ne. Gjithashtu  mësojmë se Ai dëshiron të ketë një marrëdhënie intime me ne. Në vend që të jetojmë nën frikën e Tij, na jepet mundësia të jemi bij të Mbretit të mbretërve. Me kalimin e kohës, do të kuptojmë se Ai do që të futemi në vendin e Tij të fronit, ku hiri mbulon të gjithë ata që hyjnë në praninë e Tij.

Lutje: Zot, më jep besim që të vij tek Ti kur mëkatoj, duke e ditur që Ti sërish më do. Lutem në emër të Jezusit. Amen.

“Ju në fakt, jeni të shpëtuar me anë të hirit, nëpërmjet besimit, dhe kjo nuk vjen nga ju, po është dhurata e Perëndisë,” (Efesianëve 2:8).