Zoti i shpërblen të gjithë ata që i binden Atij, por bekimet që marrim nukjanë njësoj.

Psalmi 25:4-15

Zoti derdh mirësinë e Tij mbi të gjithë, por aftësia jonë për ta perceptuar atë është e kufizuar. Për të përjetuar plotësinë e mirësisë së Tij, ne duhet ta nderojmë Atë duke u nënshtruar dhe bindur.

Ati ka një plan të mirë për bijtë e Tij, por për shkak se nuk ka dy njerëz të ngjashëm, çdo shteg do të duket ndryshe nga njëri -tjetri. Ajo që mund të jetë më e mira për një person mund të mos jetë e mirë për dikë tjetër. Krahasimi i shtigjeve të Perëndisë do të çojë vetëm në shkurajim dhe gjykim të gabuar. Ne nuk kemi as mençurinë dhe as këndvështrimin e përjetshëm për të kuptuar pse Perëndia i udhëheq disa njerëz në shtigjet e dhimbjes dhe vështirësisë, por e dimë se Ai është gjithmonë i mirë.

Çdo hap në shtegun e Perëndisë përfaqëson një zgjedhje për ta ndjekur Atë. Duke parë përreth në jetën e të tjerëve në vend që t’i drejtojmë sytë te Jezusi, bëjmë mirë  të fillojmë të mendojmë se po humbasim diçka vërtet të mirë. Ose nëse e lëmë rrugën e Zotit për të ndjekur një shteg që duket më mirë, po humbim bekimet e Tij të mira dhe do zbulojmë, njësoj si Adami dhe Eva, se çdo shteg tjetër çon në humbje.

Merrni kohë rregullisht për të pyetur veten: A jam në rrugën që Zoti ka zgjedhur për mua, apo kam marrë një rrugë të tërthortë për të ndjekur një shteg tjetër që në sytë e mi duket i mirë? Të ndërtojmë rrugën tonë dhe të shpërfillim mirësinë dhe bollëkun e shtegut të Perëndisë është marrëzi. Vetëm Ai e di shtegun nëpër të cilin duhet të ecim.