Edhe pse mëkatet dhe shkeljet tona u paguan në kryq, mëkati ynë ende e trishton Frymën e Shenjtë, prandaj duhet të kujtojmë vazhdimisht varfërinë tonë shpirtërore dhe të pikëllohemi për mëkatin tonë. Le të kërkojmë të qëndrojmë të pastër në zemër dhe tërësisht të përkushtuar ndaj Zotit, në mënyrë që të mund të jemi paqebërës (shih Mateu 5:9). Paqja nuk do të vijë derisa të ketë pastërti. Pse? Sepse rruga e Perëndisë për paqen e përhershme është nëpërmjet pastërtisë, jo kompromisit. Konflikti nuk mund të zgjidhet  nëse e Vërteta nuk ekspozon mëkatin dhe na çon drejt drejtësisë. Vetëm atëherë mund të kemi paqe që zgjat.

Dhe oh, çfarë paqeje! Paqja e Perëndisë është paqe përtej çdo zgjuarsie;  e bollshme dhe me tepricë  në mënyrë që t’ua dhurojmë të tjerëve. Kjo do të thotë të jesh paqebërës—të jesh në gjendje të dhurosh paqen që kemi marrë tashmë.

Dikur,të gjithë ishim armiq të Perëndisë, në rebelim kundër Krijuesit tonë dhe vullnetit të Tij të përsosur, të shenjtë dhe të mirë. Por Jezusi na pajtoi me Perëndinë nëpërmjet gjakut të Tij të derdhur në kryq. Vetëm nëpërmjet atij gjaku kemi paqe me Perëndinë dhe paqen e Tij. Kur të përjetojmë një miqësi të tillë me Perëndinë dhe u japim nga paqja  e Tij njerëzve përreth nesh – kur bëhemi paqebërës – reflektojmë Atin tonë qiellor dhe tregojmë se jemi  fëmijët e Tij, bebja e syrit të Tij.

Lutje: Atë, ndërsa unë ndjek pastërtinë dhe drejtësinë, bëj që tu sjell paqe të vërtetë atyre që Ti i vure në rrugën time. Më ndihmo ti drejtoj drejt teje o At në mënyrë që të restaurojnë marrëdhënien me Ty dhe me njerëzit e tjerë. Lutem në emër të Jezusit. Amen.

Lum ata që pėrpiqen për paqen, sepse ata do të quhen bij të Perëndisë.- Mateu 5:9